Το εμβληματικό μιούζικαλ των Λέρνερ & Λόου σκηνοθετεί ο Γιάννος Περλέγκας για την Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ, χωρίς να παραλείπει τα ισχυρά του μηνύματα για την ηθική της μεσαίας τάξης.

Πουλάει βιολέτες. Είναι κόκνεϊ. Έχει έναν πατέρα κάφρο και ένα παρελθόν που δεν σηκώνεται εύκολα από νεανικές πλάτες. Κουράστηκε να την αντιμετωπίζουν σαν παράσιτο κι αποφασίζει να μεταμορφωθεί σε κυρία της υψηλής κοινωνίας. Αλλά το ταξίδι ως εκεί έχει υποχωρήσεις, ταπεινώσεις, αμφιθυμία. Και κυρίως ενέχει έναν κίνδυνο: Μπορεί όταν το παραμύθι και η πορεία προς τη μεταμόρφωση τελειώσουν όλη η περιπέτεια να κλείσει με την φράση: «Φέρε μου τις παντόφλες». Και τότε γιατί αυτό το χαμίνι έξω από το Covent Garden μόχθησε να μεταλλαχθεί σε σύγχρονη πριγκίπισσα; Μήπως τελικά η στιγμή που αναρωτιέται «Σε καλύτερη θέση ήμασταν στο Κόβεντ Γκάρντεν. Πουλούσα λουλούδια. Δεν πουλούσα τον εαυτό μου. Τώρα που μ’ έκανες κυρία, τι μου έμεινε να πουλήσω;» εμπεριέχει τελικά όλη την ουσία του έργου;

Στην Εναλλακτική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής ανεβαίνει το «τέλειο μιούζικαλ», η «Ωραία μου κυρία» των Άλαν Τζέι Λέρνερ και Φρέντερικ Λόου, ένα από τα πιο επιτυχημένα μιούζικαλ στην ιστορία του Μπρόντγουεϊ, και ο Γιάννος Περλέγκας αναμετριέται με ένα μυθικό έργο που μάλλον κόντρα είναι σε ό,τι έχει κάνει ως τώρα. Η σκηνή έχει ήδη γεμίσει κόκκινα φώτα, τα κοστούμια είναι λαμπερά και σέξι, τα δύο μεγάλα μαύρα πιάνα (το μιούζικαλ ανεβαίνει στην εγκεκριμένη εκδοχή για δύο πιάνα) έχουν πάρει θέση στα δύο άκρα της αίθουσας, άλογα επιστρατεύτηκαν, οι πρωταγωνιστές ετοιμάζονται για ξέφρενους χορούς και η όλη ατμόσφαιρα μοιάζει να ξεπήδησε από τους πίνακες του Τουλούζ-Λοτρέκ, τα βαριετέ των ταινιών του Φελίνι και τα σκοτεινά καμπαρέ του Μπομπ Φόσι. Ο πόλεμος των δύο φύλων και των κοινωνικών τάξεων ξεκινά οσονούπω σε ένα οργιώδες σκηνικό!

[…] Διαβάστε όλο το άρθρο εδώ: lifo.gr