Οι άλλες… Κάλλας
[…]«Ζητούνται σοπράνο, ηλικίας 20-35 ετών, για την παραγωγή “Master Class” του Τέρενς Μακ Νάλι. Η παράσταση θα ανέβει κατά τη θεατρική περίοδο 2018-19, σε σκηνοθεσία Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλου, με πρωταγωνίστρια τη Μαρία Ναυπλιώτου. Προαπαιτούμενα: κλασική εκπαίδευση σοπράνο. Θα εκτιμηθεί πρότερη σκηνική εμπειρία σε θεατρικές ή οπερατικές παραστάσεις. Απαραίτητη η επισύναψη βιογραφικού σημειώματος, καθώς και δύο φωτογραφιών (πορτρέτο και ολόσωμη)».
Αυτή η ανακοίνωση, τον περασμένο Ιούνιο, έφερε στην ακρόαση του Μικρού Χορν δεκάδες λυρικές τραγουδίστριες.[…]Άλλες τρεις ταλαντούχες συνάδελφοί της πήραν το «εισιτήριο» για την παράσταση, που συγκαταλέγεται στις πιο επιτυχημένες, εμπορικά και καλλιτεχνικά, της σεζόν: η Βάσια Ζαχαροπούλου, η Δάφνη Δαυίδ και […]
[…]Μοναχοπαίδι, με μπαλέτο και γαλλικά, η Βάσια Ζαχαροπούλου ήταν πιτσιρίκα όταν είδε ένα πιάνο στη βιτρίνα ενός καταστήματος και το ερωτεύτηκε! Ξεκίνησε σπουδές πιάνου στο Εθνικό Ωδείο, στα δεκαέξι της άρχισε παράλληλα μαθήματα λυρικού τραγουδιού, αλλά η επιθυμία των γονιών της να έχει η κόρη τους μια «καθωσπρέπει» δουλειά την οδήγησε στο Πανεπιστήμιο Πειραιά, από όπου πήρε πτυχίο στα Ναυτιλιακά. «Εργαζόμουν σε μεγάλη ναυτιλιακή εταιρεία και πάνω που είχα αρχίσει να… σιχτιρίζω, έμαθα για μια οντισιόν της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Αναζητούσαν έκτακτους χορωδούς για τον “Πρωτομάστορα” του Μανώλη Καλομοίρη. Πήγα, έχοντας στο μυαλό μου διάφορα στερεότυπα –ότι για να σε πάρουν, πρέπει να έχεις γνωριμίες ή πολιτικό μέσο και τα σχετικά–, αλλά έγινα δεκτή. Χάρηκα όσο δεν μπορείτε να φανταστείτε». Από τότε, χρόνο με τον χρόνο, η Βάσια βάζει ολοένα και περισσότερα λιθαράκια στην καριέρα της. Παρ’ όλες τις δυσκολίες και τα νέα δεδομένα που έχουν προκύψει λόγω της οικονομικής κρίσης. «Την τελευταία δεκαετία, πολλά έχουν αλλάξει. Εκεί που νομίζεις ότι έχεις φτάσει κάπου, μπορεί την επόμενη μέρα να βρεθείς ξανά στο μηδέν. Μου έχει τύχει έναν χρόνο να δουλεύω σαν τρελή και τον επόμενο να είμαι άνεργη, παροπλισμένη. Φταίει και το γεγονός ότι είμαστε πολλές οι σοπράνο. Σαν τα γυναικεία παπούτσια Νο 38!» λέει γελώντας.[…]
[…]Ζητώ από τις τέσσερις σοπράνο να μου πουν τι θαυμάζουν στη Μαρία Κάλλας και τι θα τη ρωτούσαν αν ήταν παρούσες σ’ εκείνο το Master Class, που έδωσε το έναυσμα στον Τέρενς Μακ Νάλι να γράψει το ομώνυμο θεατρικό έργο. «Η Κάλλας σηματοδότησε μια νέα αρχή για την όπερα, γιατί έδωσε βάση και στην ερμηνεία, όχι μόνο στην ωραία φωνή», απαντά η Βάσια Ζαχαροπούλου. «Ρίσκαρε συχνά να θυσιάσει την τεχνική της για να γίνει πιο πειστικός ένας ρόλος της. Λατρεύω την “Τραβιάτα” της. Οι νότες της είναι σαν να κλαίνε! Κι επειδή οι δάσκαλοί μας πάντα μας συμβουλεύουν ότι πρέπει να κάνουμε ότι κλαίμε, γιατί διαφορετικά η φωνή μας δεν θα βγαίνει καλά, θα ήθελα να ξέρω πώς εκείνη κατάφερνε να διαχειρίζεται και να μεταδίδει τον πόνο της».[…]
Πηγή: kathimerini.gr