Five wonderful young ladies from the opera world that charm us with their beautiful voices, talk to Ladylike.gr and Michaela Theofilou.
Οι Ελληνίδες της όπερας που μας μαγεύουν με τις φωνές τους
5 υπέροχα κορίτσια της όπερας μιλούν στο Ladylike.gr
Πώς γίνεται στην χώρα της εύκολης διασκέδασης, του «ντιριντάχτα» και του «αμάν», των στίχων που το «μαχαίρι» ταιριάζει πάντα με το «καλοκαίρι», να ανθίζει ένα μπουκέτο από νέες όμορφες, ταλαντούχες και παθιασμένες λυρικές τραγουδίστριες που εξελίσσονται και δημιουργούν μία «νέα ελληνική παράδοση στην όπερα»; Γιατί επέλεξαν το λυρικό τραγούδι στην Ελλάδα της πίστας και της κρίσης; Ας γνωρίσουμε 5 υπέροχες γυναίκες της όπερας που μας απαντούν (και) σ’ αυτά τα ερωτήματα.
Βάσια Ζαχαροπούλου – Σοπράνο
Η μητέρα της την πήγαινε από μικρή στο θέατρο, σε παραστάσεις μπαλέτου, συναυλίες και παιδικές παραστάσεις, ενώ στο σπίτι υπήρχαν κασέτες με κλασική μουσική τις οποίες άκουγε ξανά και ξανά. Μπαίνοντας στο ωδείο σε ηλικία 5 ετών για να σπουδάσει πιάνο δε φανταζόταν ότι στα 15 της, θα ξεκινούσε μαθήματα κλασικού τραγουδιού μετά από παρότρυνση του καθηγητή της στη Θεωρία της Μουσικής. Έξι χρόνια μετά και εντελώς τυχαία, αφού δεν είχε ολοκληρώσει τις σπουδές της, έδωσε την πρώτη της ακρόαση στην Εθνική Λυρική Σκηνή ως έκτακτη χορωδός. Στην ακρόαση τα κατάφερε και έτσι βρέθηκε σε δύο παραγωγές στο Μέγαρο Μουσικής και στο Ηρώδειο. Η εμπειρία στο θέατρο την μάγεψε: «τα κοστούμια, τα σκηνικά, η μουσική, η ορχήστρα, όλα αυτά τα όμορφα υλικά της συνταγής που ονομάζεται μουσικό θέατρο». Τότε αποφάσισε ότι θέλει να ασχοληθεί επαγγελματικά με αυτό.
Έκτοτε πρωταγωνιστεί και συμμετέχει σε μεγάλες παραγωγές όπερας ωστόσο μία δουλειά που ξεχωρίζει είναι ο ρολος της κακομαθημένης Πριγκίπισσας στην παραγωγή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής σε παγκόσμια πρώτη εκτέλεση της όπερας «Προσοχή! Ο Πρίγκιπας λερώνει», μια όπερα για παιδιά σε μουσική του Νίκου Κυπουργού και λιμπρέτο/σκηνοθεσία του Θωμά Μοσχόπουλου. Στη συνέχεια συμμετείχε στην ηχογράφησή της.
Αυτόν τον καιρό συμμετέχει ως αντικαταστάτρια της συναδέλφου και φίλης της Μυρσίνης Μαργαρίτη στην παράσταση «Δον Ζουάν» σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού, στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών. Η ιδιαιτερότητα στη συγκεκριμένη παράσταση είναι ότι η τραγουδίστρια έχει αναλάβει να τραγουδήσει τις άριες από όλους σχεδόν τους ρόλους της όπερας του Μότσαρτ “Don Giovanni”. Εκτός αυτού όμως η Βάσια, ως τραγουδίστρια και ηθοποιός ηχογραφεί αυτόν τον καιρό, στο studio επερχόμενα projects μεταγλωττισμένων ταινιών κινουμένων σχεδίων αλλά και διαφημιστικά και φυσικά προετοιμάζεται για κάποιες ακροάσεις στο εξωτερικό.
Οι φωνητικές δυνατότητες αποτελούν την βάση για να ασχοληθεί ένα νέο κορίτσι με το κλασικό τραγούδι. Η φωνή όμως από μόνη της δεν αρκεί. Όπως είχε πει η Κάλλας: «Τι υπέροχη φωνή, αλλά ποιος νοιάζεται;». Χρειάζεται υποκριτική, μουσική κατάρτιση, εκφραστικά μέσα, ικανότητα κατανόησης του μουσικού κειμένου όσο και στην μετάδοσή του στο κοινό. Αυτά σε συνδυασμό με το ήθος, την ποιότητα του χαρακτήρα, την αισθητική, την επιμονή και την υπομονή θα συνθέσουν έναν τραγουδιστή ο οποίος θα μεταφέρει όλα αυτά στην τέχνη του.
Η Ελλάδα μπορεί να μην έχει την παράδοση άλλων χωρών στην όπερα, ωστόσο έχει περισσότερη από αυτήν που φανταζόμαστε. Ως προς το σύγχρονο κοινό, πράγματι, είναι δύσκολο να μετατοπίσει κανείς τις συνήθειες και το γούστο του μέσου ακροατή και εν τέλει την αισθητική και την κουλτούρα του μέσου Έλληνα. Είναι κάτι που απαιτεί προσπάθειες σε πολλά επίπεδα και χρόνο.
Τα τελευταία χρόνια η Εθνική Λυρική Σκηνή, το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, το Μέγαρο, αλλά και ανεξάρτητες ομάδες μουσικού θεάτρου, προσπαθούν για ένα «άνοιγμα» της όπερας προς το ευρύ κοινό: παραστάσεις με ελεύθερη είσοδο, «όπερες της βαλίτσας» που ταξίδεψαν σε όλη την Ελλάδα, εκπαιδευτικά προγράμματα κλπ. Αυτά έδωσαν τη δυνατότητα σε ανθρώπους που δεν είχαν ως τώρα παρακολουθήσει όπερα να έρθουν σε επαφή μαζί της. Το αν όμως ένας θεατής θα θέλει να αποκτήσει ξανά μια τέτοια εμπειρία, εξαρτάται και από την ποιότητα του θεάματος για την οποία καλλιτέχνες και φορείς υπεύθυνα οφείλουμε να κάνουμε το καλύτερο δυνατόν.
Όπως ένας αθλητής προπονείται πριν κατέβει σε αγώνες έτσι και ένας τραγουδιστής της όπερας προπονεί το σώμα και τη φωνή του πριν από κάθε παράσταση, αλλά ακόμα και πριν από κάθε πρόβα. Ο οργανισμός του απαιτεί ξεκούραση, καλή φυσική κατάσταση, αποφυγή καταχρήσεων και φυσικά πολλές ώρες προσωπικής μελέτης. Μια βασική ωστόσο διαφορά είναι ότι ο τραγουδιστής έχει ως στόχο το αισθητικό αποτέλεσμα κι όχι το ρεκόρ.
Αν με τον όρο ντίβα χαρακτηρίζουμε μία άρτια λυρική τραγουδίστρια της οποίας οι επιδόσεις μαγεύουν το κοινό της και διαθέτει μια προσωπικότητα που ακτινοβολεί ήθος, τότε ναι, υπάρχουν λίγες τέτοιες ντίβες σήμερα. Υπάρχουν όμως και τραγουδίστριες, άρτιες μεν, αλλά με κακή επαγγελματική συμπεριφορά και παράλογες απαιτήσεις. Τέτοιες «ντίβες» μόνο κακό κάνουν στο λυρικό θέατρο στο οποίο η προσφορά υπερβαίνει τη ζήτηση.
Ένα από τα όνειρά μου είναι να δραστηριοποιηθώ στο εξωτερικό, στον τομέα του μουσικού θεάτρου. Δηλαδή εκτός από την όπερα, και στην οπερέτα και στο μιούζικαλ. Έχω παρακολουθήσει εξαιρετικές παραγωγές στο Λονδίνο, στη Νέα Υόρκη, στο Βερολίνο και αλλού, τις οποίες ζήλεψα.